اخبار داخلی گفتگوی ويژه مهدوي كيا: فوتبال ايران در حال نابودي است

ایسنا , چهارشنبه 2 ارديبهشت 1388

مهدوي كيا: فوتبال ايران در حال نابودي است

"مهدي مهدوي كيا" ملي پوش باسابقه فوتبال ايران كه اكنون در آلمان توپ مي زند، با انتقاد شديد از وضعيت كنوني حاكم بر فضاي ورزش و رفتار دست اندركاران، تماشاگران و مطبوعات كشور در اين زمينه هشدار داد فوتبال ايران در حال نابودي است و آينده اي براي آن وجود ندارد.

"مهدي مهدوي كيا" ملي پوش باسابقه فوتبال ايران كه اكنون در آلمان توپ مي زند، با انتقاد شديد از وضعيت كنوني حاكم بر فضاي ورزش و رفتار دست اندركاران، تماشاگران و مطبوعات كشور در اين زمينه هشدار داد فوتبال ايران در حال نابودي است و آينده اي براي آن وجود ندارد.
مهدوي كيا كه ساعاتي پس از اعلام استعفا و بركناري "محمد مايلي كهن" از سرمربيگري تيم ملي سخن مي گفت، در مصاحبه اي با خبرنگار ايسنا در آلمان تاكيد كرد: بايد مطبوعات، جامعه فوتبال و مسوولان دست به دست هم بدهند و در فضاي كنوني كه دارد فوتبال ايران نابود مي شود، به طرح مباحثي همچون تباني، توهين و بي ادبي در فوتبال پايان دهند.
وي تصريح كرد: فوتباليست و مربي در يك فضاي آرام مي تواند كار كند. ما نمي‌توانيم به دنبال مسائل حاشيه‌اي باشيم و بعد توقع داشته باشيم كه موفق شويم.
وي با ابراز تاسف شديد از فضاي كنوني حاكم بر فوتبال ايران و اظهار نااميدي نسبت به آينده آن گفت: "...وقتي فوتبال ما فقط شده ادعاي تباني، بي ادبي و درگيري چطوري مي شود كه اميدوار بود، شما وضعيت ورزشگاه ها را ببينيد. وقتي يك تماشاگر به خودش اجازه مي دهد كه به راحتي به يك بازيكن و مربي فحاشي كند و ناسزا بگويد و هيچ اتفاقي هم نمي افتد، بايد به حال اين فوتبال تاسف خورد."
مهدوي كيا افزود: باشگاه‌هاي ما پسوند فرهنگي دارند اما هيچ كاري انجام نمي شود. ما فقط داريم شعار مي دهيم. روزنامه هاي ما از تباني حرف مي زنند، بازيكنان و مربيان ما بد اخلاقي مي كنند، تماشاگران فحاشي مي كنند. اين‌ها واقعا ناراحت كننده است. هيچ كس هم به فكر نيست و همه تنها شعار مي دهند. .."
وي خاطرنشان كرد: تباني بحث بسيار زشتي است اما زشتي اش را در فوتبال ايران در دست داده و بدون اين كه چيزي ثابت شود همه از تباني حرف مي‌زنند. هر تيمي كه نمي تواند نتيجه بگيرد به جاي پرداختن به مسائل فني، مطالب ديگري را مطرح مي كنند.
متن كامل اين گفت وگو را كه پس از تمرين شب گذشته اينتراخت فرانكفورت و ساعتها پس از موافقت فدراسيون فوتبال با استعفاي مايلي كهن انجام شده است، پيش رو داريد:

* آقاي مهدوي كيا، هر هفته ما براي مصاحبه با شما سوژه جذابي داريم. اين هفته هم كه در جريان هستيد؟
مگر چه اتفاقي افتاده است.

*اينكه فدراسيون فوتبال با استعفاي مايلي كهن موافقت كرده است.
من نمي دانستم. مگر مايلي كهن استعفا كرد؟

* مايلي كهن بيانيه‌اي صادر كرد كه فدراسيون فوتبال آن را به استعفا تعبير كرد و مايلي كهن از تيم ملي كنار گذاشته شد.
من در جريان اين خبر نبودم. متاسفانه در شرايطي كه بايد براي سه بازي آينده تمام تمركزمان را بگذاريم و تمام نيروي مان را جمع كنيم، درگير مسائلي شده ايم كه خيلي عجيب است. در اين دو هفته اخير مطالبي را در روزنامه ها خوانده‌ام كه براي من و تمام كساني كه از بيرون به فوتبال ايران نگاه مي كنند، غير قابل باور است.

*آنقدر اتفاقات عجيب و غريب در فوتبال ايران افتاده كه واقعا نمي دانيم منظور شما كدام موضوع است.
من نمي دانم چطور مي شود كه مسائلي نظير تباني در فوتبال ايران مطرح مي شود، در حالي كه هيچ اتفاقي نيفتاده، ما مي بينيم برخي از روزنامه ها مي نويسند كه احتمالا در فلان بازي تباني مي‌شود و در فلان بازي چه مي شود. آخر من نمي دانم، مگر مي شود هنوز اتفاقي نيفتاده چنين ادعايي داشت.

*در فوتبال ما عادت شده وقتي تيمي نتيجه نمي گيرد، يكسري مطالب مطرح مي‌شود.
چنين مساله‌اي با هيچ عقلي جور در نمي آيد. وقتي يك مربي نمي تواند موفق بشود و تيمش قدرت غلبه بر يك تيمي را ندارد، نبايد چنين مسائلي را مطرح كند. ممكن است تباني در همه جاي دنيا رخ بدهد ولي تا وقتي ثابت نشده هيچ كس جرات ندارد از آن حرف بزند و از آن چيزي بنويسند ولي اينجا من نمي دانم چه اتفاقي دارد مي‌افتد كه همه روزنامه ها و خبرگزاري ها از تباني حرف مي‌زنند. اين براي يك تماشاگر ذهنيت ايجاد مي كند. وقتي روزنامه ها مي نويسند كه احتمال دارد در يك بازي تباني رخ بدهد، طبيعي است كه وقتي يك تماشاگر جوان مي خواهد برود ورزشگاه، اگر يك بازيكن در طي بازي و با يك اشتباه معمولي توپ را به اشتباه وارد دروازه خودش بكند، در ذهنش جرقه مي زند كه اين بازي يك تباني بوده است.

*از شروع سال 88 نتايج تيم هاي ايران در مسابقات مختلف نااميد كننده بوده. شما به لحاظ فني وضعيت را چطور مي بينيد؟
بحث فني در اين شرايط بي معني است. من نمي توانم بحث فني داشته باشم اما اخباري كه از ايران مي شنوم تاسف بار است و با اين اوضاع آينده اي را براي فوتبال ايران نمي بينم.

*ما كه اميدواريم شرايط تغيير كند.
آخر چطور اميدواريد. وقتي فوتبال ما فقط شده ادعاي تباني، بي ادبي و درگيري چطوري مي شود كه اميدوار بود، شما وضعيت ورزشگاه ها را ببينيد. وقتي يك تماشاگر به خودش اجازه مي دهد كه به راحتي به يك بازيكن و مربي فحاشي كند و ناسزا بگويد و هيچ اتفاقي هم نمي افتد، بايد به حال اين فوتبال تاسف خورد. باشگاه‌هاي ما پسوند فرهنگي دارند اما هيچ كاري انجام نمي شود. ما فقط داريم شعار مي دهيم. روزنامه هاي ما از تباني حرف مي زنند، بازيكنان و مربيان ما بد اخلاقي مي كنند، تماشاگران فحاشي مي كنند. اين‌ها واقعا ناراحت كننده است. هيچ كس هم به فكر نيست و همه تنها شعار مي دهند. تباني بحث بسيار زشتي است اما زشتي اش را در فوتبال ايران در دست داده و بدون اين كه چيزي ثابت شود همه از تباني حرف مي‌زنند. هر تيمي نمي تواند نتيجه بگيرد به جاي پرداختن به مسائل فني، مطالب ديگري را مطرح مي كنند.

*اين تقريبا عادت شده كه در هفته هاي پاياني مسائلي از اين دست مطرح مي شود.
من يك سوال دارم. مگر فقط ما هفته آخر داريم. مگر در ليگ هاي اروپايي بازي ها حساس نيست. پس چه مي‌شود كه آنجا چنين مباحثي مطرح نمي شود ولي ما در ايران چنين حرف‌هايي مي زنيم. به هر حال بحث تباني در همه جاي دنيا از جمله آلمان كه منظم‌ترين ليگ دنيا است اتفاق مي افتد. من خودم چند سال پيش در يك بازي كه مشكوك به تباني بود حضور داشتم. هرچند كه بعدها و پس از انجام تحقيقات فراوان مشخص شد كه داور آن بازي مشكوك سوت زده اما وقتي پس از پايان بازي در رختكن ما اعتراض كرديم و گفتيم كه داور مشكوك سوت زده، پس از آن مدير و مربي تيم فريادي بر سرما كشيدند و گفتند كه شما بازي بدتان را با داوري توجيه نكنيد. در فوتبال اروپا چنين اتفاقاتي مي افتد اما در فوتبال ما به راحتي و قبل از اينكه اصلا بازي شروع شود ما از تباني صحبت مي كنيم. طرح چنين مسائلي غير از اينكه ذهن جامعه ورزش ما را درگير مي كند و آرامش را برهم مي زند چيزي ندارد. ديروز تيم باشگاهي‌مان در اين فضا از يك تيم قطري پنج گل خورد و فردا هم حتما نوبت تيم ملي است. متاسفانه با تمام احترامي كه براي رسانه ها قائل هستم اما برخي از آنها هم به اين فضا دامن مي زنند.

* اما اگر چنين مسائلي توسط مربيان مطرح نشود، رسانه‌ها هم به آن نمي‌پردازند؟
بايد قبول كرد كه بعضي مطالب ارزش نوشتن ندارند. اگر مطالبي اين چنيني نشر نشود، طبيعي است كه مسائلي ديگر پشت آن مطرح نمي‌شود اما در اين دو هفته فوتبال ما تعطيل شده و برخي از روزنامه ها و خبرگزاري ها به مسائلي نظير تباني و توهين و دعوا مي پردازند.

* يعني مقصر اصلي رسانه ها هستند.
من اين را نمي گويم. همه اين وسط مقصر هستند اما رسانه ها بايد چنين مسائلي را كنترل كنند. بايد فرهنگ سازي كنند. بعضي مطالب قابل نوشتن نيست. الان ما بايد تمام فكر و ذكرمان سه بازي مهم پيش رو باشد اما متاسفانه شما مي گوييد مايلي كهن استعفا داده و حالا دوباره بايد از اول هر چيز را بسازيم.

*در اين شرايط چه كار مي توان كرد؟
من يك بازيكن هستم و مسووليتي ندارم كه بخواهم بگويم چه كار كنيم اما بايد مطبوعات، جامعه فوتبال و مسوولان دست به دست هم بدهند. با جوي كه وجود دارد فوتبال ايران نابود مي شود. بايد طرح مباحثي همچون تباني، توهين و بي ادبي از فوتبال ايران جمع شود. فوتباليست و مربي در يك فضاي آرام مي تواند كار كند. نمي‌توانيم به دنبال مسائل حاشيه‌اي باشيم و بعد توقع داشته باشيم كه موفق شويم. بايد از يك جايي شروع كنيم. مسوولان بايد شرايطي را به وجود بياورند كه از اين فضا خارج شويم. من واقعا نمي فهم كه چطور مي شود يك تماشاگر كه زحمتي براي فوتبال نكشيده به يك بازيكن كه سال‌ها جواني اش را براي فوتبال گذاشته، بي احترامي كند و به خانواده او فحش ناموسي بدهد. آن تماشاگر خودش را جاي آن بازيكن بگذارد آيا مي تواند لحظه‌اي جاي او باشد. كسي كه به ورزشگاه مي آيد بايد جنبه برد و باخت داشته باشد. در همه جاي دنيا تماشاگران حق دارند اعتراض كنند اما حق ندارند كه به بازيكنان فحاشي كنند. بازيكني كه وارد زمين مي شود، مي خواهد كه تيمش برنده باشد و تلاشش را هم مي كند. يك بار نتيجه دلخواه به دست مي آيد، يك بار هم تيم مي بازد اما دليل نمي‌شود كه بخواهيم توهين كنيم.

*اشاره شما به اتفاقي است كه بعد از بازي ايران و عربستان افتاد؟
آن يك نمونه اش است. در آن بازي همه بازيكنان تلاش شان را كردند اما بعد از بازي يك تماشاگر آمد و بد و بيراه گفت و هيچ كس هم كاري با آن نداشت. آمديم سه ملي پوش را محاكمه كرديم، اما با آن فردي كه فحش ناموسي داد، هيچ كس كاري نداشت. چطور يك تماشاگر مي تواند در فاصله يك متري به بازيكن تيم ملي ناسزا بگويد. ما متاسفانه به دنبال علت نمي گرديم. خدا را شكر الان طوري شده كه همه يك دوربين دستشان است و از اتفاقات فيلم مي گيرند و مي شد به راحتي آن فرد را شناسايي كرد. حدود سي، چهل شاهد هم در آن صحنه بود اما هيچ كس نپرسيد كه اين آقا چه كسي بود. اين وظيفه مطبوعات است كه وقتي به كتك كاري يك ملي پوش مي‌پردازند به علت درگيري هم بپردازند. علت درگيري آن آقا بود. كسي كه به خودش اجازه داد به ملي پوش كه تمام تلاش اش را كرده توهين كند.

*ظاهرا دل پري از اين اتفاقات داريد؟
واقعا ناراحت كننده است. من در روزنامه ها مي خوانم كه فلان داور پس از قضاوت يك بازي گفت وگويي را انجام داده و گفته خانواده اش تهديد شده اند. واقعا من نمي دانم كه در فوتبال ايران چه خبر است.

*با اين شرايط چه قدر بايد اميدوار بود؟
ببينيد، فوتبال عربستان در يك برهه‌اي به مشكل برخورد وتنها چهار امتياز كسب كرد. آنها حرف نزدند وعمل كردند و آمدند ما رادر تهران شكست دادند اما ما چه كار كرديم. به جايي كه الان تمام نيروي مان را براي پيروزي برابر كره شمالي جمع كنيم، داريم عكس آن عمل مي كنيم و كار به جايي رسيده كه تيم ملي باز بدون سرمربي شده است.